Mijn reis door vietnam
Door: Manon Ribbers
Blijf op de hoogte en volg Manon
30 April 2018 | Hong Kong, Hongkong
12 april
Vandaag zijn we naar de cu chi tunnels geweest. Dit was erg indrukwekkend om te zien. De afgelopen week hebben we al veel dingen vanuit de Vietnam oorlog gezien en keer op keer blijft het verbijsterend om te zien wat er allemaal is aangericht bij de mensen en het land, wat nu nog steeds voelbaar is. Het aparte aan deze tour was dat het nu eens vanuit de ogen van de Vietnamezen werd verteld. Dat is heel gek in het begin omdat je heel vaak de zin Amerika is de vijand, dood de vijand hoort. Er werd ons uitgelegd hoe de Vietnamezen de jungle gebruikten om de Amerikanen uit te schakelen en welke boobytraps ze gebruikten. Met deze zelfgemaakte boobytraps wilden ze de vijand niet doden, maar ernstig verzwakken. We konden zelf ook in de tunnels gaan. Ik ging hier dus met goede moed in, ik dacht namelijk dat deze niet heel klein zouden zijn. Ik zette een stap binnen in de tunnels en dat ging nog best goed. Ik kon nog staan dus alles was helemaal prima. We moesten nog een tweede trap naar beneden en op onze hurken naar binnen. Joe zat voor me en joel achter me. Eenmaal binnen in de tunnel wist ik niet meer waar ik het had. Ik kon alleen nog maar denken dat ik per direct uit de tunnel wilde. Gelukkig was ik nog aan het begin en kon ik er nog uit. Ik wist niet dat ik moeite had met kleine ruimtes. Weer wat geleerd over mezelf.
In de avond zijn we met de bus richting Mui Né gegaan. We zaten in een super chille bus. Het waren geen normale stoelen zoals in ieder andere bus, maar ligstoelen. Helemaal dikke prima vond ik het. Het ritje duurde ongeveer 3 a 4 uur en we kwamen al laat in de avond aan bij ons nieuwe hostel. Het bleek daar hartstikke warm te zijn. Dat was het in Ho Chi Minh (Saigon) ook al, dus met een bezweet hoofd moesten we nog een aantal heuvels op lopen voordat we er waren. Ik was kapot.. ja mijn conditie is ver te zoeken, ben al uitgeput als ik denk aan het oplopen van een trap (of misschien is het de hoge luchtvochtigheid haha)
Nadat ik een verfrissende douche had genomen deden we beneden nog even een drankje en zijn naar bed vertrokken.
In de nacht bleek dat de airco het niet deed en dat ik niet in het bereik van de enige waaier in de kamer lag. Het zweet liep in straaltjes van m’n hoofd af. Sauna’s zijn totaal overbodig als je in een kamer zit met 10 man, zonder airco met een graadje of 30. Is ook veel goedkoper dan een sauna.
13 april
Op vrijdag de 13e hadden we the sanddunes Tour op de planning staan. Dit was een super gave tour die ons door de zandduinen van dalat voerde. Voor een klein bedrag extra zijn we achterop een quad met een flinke snelheid door de duinen gecrosst. Dat was zeker het hoogtepunt. De zonsondergang bekijken met een biertje op een van de duinen was ook een super ervaring.
Eenmaal terug in het hostel al het zand van me afgewassen. Samen met nog twee Nederlanders en nog wat mensen gingen we meedoen aan de pubquiz van het hostel. En rara we wonnen.. jeeeeeeej! We wonnen een biertoren. Deze hebben we met z’n alle opgedronken. Hierna zat de sfeer er goed in en hebben we nog een top avond gehad!
14 april
De avond ervoor was zo gezellig geworden dat ik compleet m’n wekker heen was geslapen. Gelukkig maakte Joe mij wakker. Ik had wat moeite met opstaan, maar moest mezelf wel haasten want in 25 minuten was het tijd om uit te checken. In het uur daarna was ik niet tot heel veel in staat. Om 13.00 uur stapten we in de bus op weg naar dalat. Het was een bewogen rit... letterlijk. De bus schudde nogal heftig door elkaar en had heel veel moeite om de bergen op te komen. In de bus leerden we Pauline kennen. Aangekomen in ons hostel, Alan’s hostel, werd ons verteld dat we om 18.00 uur beneden moesten zijn voor het avondeten. Dit zat bij de prijs is. Iedereen die verbleef in het hostel werd verwacht bij het avondeten. Het was heerlijk, gezellig met z’n allen eten aan een lange tafel, elkaar de pannen ect doorgeven.
Na het avondeten boekten we met iedereen de canyoning tour voor de volgende dag. Canyoning is het abseilen door en langs de watervallen. Nadat onze magen gevuld waren en alle praktische zaken geregeld waren gingen we met z’n alle naar the maze bar. Dit was een bar met daarin een groot doolhof. In het doolhof had je allemaal kleine leuke hoekjes waar je kunt zitten.
Nadat iedereen uitgedoolhoft was gingen we op zoek naar een karaoke bar. Dit bleek een groot fiasco. Ze hadden super veel karaoke plekken, maar dan kreeg je een privé kamer. Klinkt apart, en dat was het ook. Dus dat hebben we niet gedaan. Ik besloot maar naar bed te gaan aangezien we de volgende dag weer vroeg opgehaald werden.
15 april
Rond 9.15 werden we opgehaald en gingen we op pad. Iedereen inclusief ikzelf hadden er heel veel zin in. Er was ons verteld dat we gemakkelijke kleding aan moesten doen en dichte schoenen. Al onze waardevolle spullen gingen in een waterdichte tas zodat er niks mee zou gebeuren. Nadat we helemaal aangekleed waren, compleet met zwemvest en een te grote helm was het tijd om te gaan oefenen. We leerden in een korte tijd hoe je moest abseilen en wat de do’s and dont’s waren. Hierna was het tijd voor het echte werk. Na een wandeling van 10 minuten kwamen we bij de eerste waterval aan. Er was een grote stijle muur daarnaast. Hier moesten we langs abseilen en ons daarna met een sprong in het water laten vallen. In begin was het wat zoeken en was het wat onwennig. Was ook alweer een tijdje geleden dat ik voor het laatst geklommen of geabseild had. We hadden in totaal drie watervallen waar we langs abseilden, 1 waterval waar we als een glijbaan vanaf gleden en een klif van 11 meter hoogte waar je vanaf kon springen. Tussendoor wandelde je een aardig stukje door de natuur heen. Het was een ontzettend toffe dag! Bij terugkomst was ik dan ook gebroken. Was een lange tijd geleden dat ik zoveel lichamelijke beweging had gehad. Die avond zijn we met een aantal mensen van het hostel naar een bar gegaan. Ik wilde heel graag de kampioenswedstrijd PSV-Ajax zien. Als psv kon ik dat natuurlijk niet missen. We zochten een barretje op en vroegen of ze de wedstrijd op konden zetten om 21.45 uur. Toen ze kampioen werden was het feest! Ik had een weddenschap afgelegd dat als ze kampioen werden ik op de tafel midden in het café moest gaan dansen. Dus, ik moest me aan mijn woorden houden! Geen probleem hahaha. We vierden die avond nog even door tot in de late uurtjes.
16 april
Vanmorgen vroeg met de bus naar Nha Trang gegaan. Dit is een plaatsje alin Vietnam aan de kust. In deze plaats zitten voornamelijk Russen, alle informatie borden, menu’s ect staan ook in het Russisch. Bij aankomst hebben we gelijk een nachtbus geregeld voor dezelfde avond om naar Hoi An te gaan. We hebben wat door de stad gelopen, een aantal kleding markten bezocht en het hoogtepunt van de dag was dat we een paar potjes gingen bowlen. Dat was hilarisch. De banen werkten niet echt mee, maar na wat hulp en geduld hebben we leuk samen gespeeld haha (ik heb wel iedereen verslagen natuurlijk). Om 7 uur gingen we de nachtbus in onderweg naar Hoi An. We lagen achterin de bus met z’n drieën als een stel haringen in blik. Tot overmaat van ramp werkte de airco ook maar half. Gelukkig was de bus niet volgeboekt en rond een uurtje of 11 ben ik naar een lege plek gegaan en heb daar geslapen tot we op de eindbestemming aankwamen.
17 april
Om 5.50 uur kwamen we aan in Hoi An. De vrouw van de homestay waar we verbleven verwelkomde ons toen we aankwamen met de taxi. Ze gaf ons gelijk een gevoel van thuiskomen. Heel erg lief. Ze gaf ons een kom noodles en legde het een en ander uit. Zelf moesten we even wachten voordat we konden inchecken. Zelf vertrok ze weer naar bed toe. In de tussen tijd heb ik mezelf maar een heerlijk warme douche gegeven. Toen we de kamer rond 8 uur in mochten ben ik als een blok in slaap gevallen, ik voelde me niet helemaal lekker en was erg moe. Rond 12 uur die dag zaten we fris en fruitig op de fiets richting het stadscentrum. We gingen de stad wat verkennen, aten wat, en kochten wat kleren. Prima dagje dacht ik zo. Bij terug komst in het hostel ging het niet helemaal lekker met me. M’n hele lichaam deed zeer en had een knallende hoofdpijn. En ja hoor... koorts. Na wat kleins gegeten te hebben ben ik in bed gekropen.
18 april
Eigenlijk hadden ik vandaag samen met Joe, joel en Pauline een kookles op het programma staan. Helaas voelde ik me nog steeds niet goed en heb ik besloten om deze over te slaan. Ik heb de hele dag in bed doorgebracht en wat knopen door gehakt. Ik liep erg te twijfelen of ik wel naar Hongkong moest gaan, maar heb na een aantal vrienden om hulp te hebben gevraagd toch besloten om toch te gaan. Ik heb m’n vlucht naar Hongkong en naar Maleisië gelijk geboekt. Tja je kan het maar gedaan hebben.
19 april
Vandaag nog een dagje rustig aan gedaan. Planningen gemaakt voor de volgende twee landen die ik ga bezoeken. Tegen de avond eventjes aan het strand wezen kijken wat op een steengooi afstand lag. In de avond gingen we met een groepje gezellig wat drinken om joel z’n verjaardag in te luiden van de volgende dag. Echter voelde ik mij na het eten totaal niet goed en ben ik eerder terug naar het hostel gegaan. Ben in drie maanden op reis al vaker ziek geweest dan in de afgelopen twee jaar.
20 april
Vandaag hebben we de hai van pass gedaan met de scooter. Deze rit ging van Hoi An naar Hué. We reden langs een prachtige kust en door de bergen heen. Doordat we een klein stukje verkeerd reden kamen we vanaf de snelweg terecht in een dorpje waar de wegen niet goed waren en iedereen nog echt ouderwets aan het werk was, zoals je dat altijd in de films ziet over Azië. De zon scheen hard en daar kregen we het met z’n alle niet tegen op gesmeerd! Om me heen zag ik de mooiste landschappen. Adembenemend om de rijstvelden uitgestrekt te zien liggen terwijl je daar als nuchtere Hollander tussendoor rijdt op je scootertje. Op 7 km afstand van Hué hadden we best veel trek en stopten we ergens bij een eettentje om wat te eten al snel bleek dat ze geen Engels praatte, er was dus ook geen duidelijke menu kaart. We besloten het erop te wagen en bestelde maar iets. Foute keuze natuurlijk.. sommige mensen hebben de gave dat ze dan iets fantastisch uitkiezen wat hun totale smaakbeleving veranderd.. ik niet. Het veranderde onze totale smaakbeleving echter wel. Er lag een soort in stukjes gehakte, gekookte aal voor onze neus omringt met wat komkommer, tomaat en sla. We dachten eerst dat het een grapje was. Maar ze waren erg serieus. Ik stopte een stukje in m’n mond en dacht dat ik op een stuk autoband aan het kauwen was. Het was niet kapot te krijgen! Nadat we allemaal dit vreemde gerecht geproefd hadden hebben we afgerekend en zijn we verder gereden. Aangekomen bij de plaats waar we de scooters weer moesten inleveren en onze backpacks weer konden ophalen. Het duurde nog een paar uur voordat ik ons sjonnie weer kon zien. Ze hadden hem gewoon in een zak gestopt.. och och..
In het hostel hebben we ons opgefrist en zijn we gaan eten om daarna de verjaardag van joel eens goed te vieren.
We gingen naar een bar genaamd brown eyes. Er waren heel veel locals en dat was super gezellig! Het was een avond voor in de boeken!
21 April
Vanmorgen geprobeerd uit te slapen. Deze poging is gigantisch de mist in gegaan omdat de gordijnen niet echt deden wat gordijnen normaal moeten doen. Ze verzaakten een beetje hun plicht laat maar zeggen. Ik lag dus om 9 uur alweer klaar wakker in m’n kingsize bed.
Gelukkig heb ik mezelf kunnen vermaken tot ik het een goede tijd vond om eruit te gaan (11 uur). In de middag zijn we naar de imperial city gegaan. We hebben ons daar laten rond rijden in een karretje wat veel weg had van een hele grote kinderwagen met een fiets erachter. Je had het moeten zien, geweldig! Na deze leuke ervaring een bakje koffie gaan drinken. Veel mensen de ik hier heb ontmoet raadde mij aan om toch echt wel een keer de egg coffee te proberen. Ik heb het geprobeerd en vond het niet lekker. Het was een zeer sterke smaak die ik persoonlijk niet lekker vond. Om 17.00 vertrok onze nachtbus richting Hanoi! We lagen weer knus met z’n drieën achterin jn de bus. Een meevaller was dat deze keer de airco het wel deed. Er was weer veel ruimte over in de bus. Deze benutte ik als kleinste van het stel goed! Onder onze slaapplek was nog eenzelfde ruimte, ook drie bedden, maar dan helemaal vrij. Ik ben hier horizontaal in gaan liggen met alle kussens en dekens om me heen.
22 april
Om 4.30 waren in aangekomen in Hanoi. We werden gedropt op een verlaten industrieterrein en slaapdronken als ik was kon alleen maar denken dat ik het fijn vond dat ik niet alleen was. We bestelden een grab (door uber, taxi) en gingen naar het busstation. We wilden vandaag nog aankomen in Ha Giang, dus moesten we snel door. Eenmaal aangekomen op het busstation kwam er al een man naar ons toe die vroeg waar we heen moesten. De beste man leek mij wat dronken en ik hoopte vurig dat hij niet de buschauffeur zou zijn. We werden naar een andere slaapbus gebracht en binnen een kwartier lagen we in onze ligstoelen en waren we op weg (het was 5.30 uur). Tot mijn enorme ergernis werdt er in de bus harde vietnameze muziek gedraaid. Zoals de meeste mensen mij kennen lag ik al vloekend en tierend in mijn bed. Na enkele minuten gaf ik de hoop op dat de muziek zou stoppen en pakte in mijn oordoppen. Toen ik drie uur later weer wakker werd lag de bus vol met lokale mensen die al druk pratend met elkaar in de weer waren.
Na enkele uren stopten we en hier ging ik, dacht ik, even snel naar de wc. Een wc kon je het niet noemen. Het was een kleine ruimte met een muur eromheen. Op de grond lagen een aantal bakstenen. Het was de bedoeling dat je met je voeten op de bakstenen ging staan en dan maar op de grond je behoefte deed.. heel apart. Ik liep naar de tuin om daar een anders mogelijkheid te vinden. Daar vond ik tot mijn allergrootste schrik een spin. Niet zomaar een spin neee.. eentje die rechtstreeks uit de Harry Potter film gekropen kon zijn als een van de kinderen van aragog. De spin was minimaal 15 bij 15 cm. Hij of zij hing daar op het gemakje in de tuin. Ik realiseerde me dat er geen andere optie was dan de bakstenen en moest me er maar overheen zetten.
Rond 14.00 uur kwamen we aan in Ha Giang. We namen snel een douche, sorteerden onze spullen die we mee wilden nemen en regelden de scooters. Nadat we nog wat gegeten hadden (was geen succes, we bestelden kip en kregen kippennek.. is wel kip maar toch) gingen we rond 16.00 uur beginnen aan onze Ha Giang loop! We reden op semi-automatische scooters, dat was wel even wennen want niemand van ons had hier ooit op gereden. Nadat we drie keer flink verkeerd waren gereden en maps.me al tien hadden vervloekt, (want dat ding stuurt je gewoon altijd verkeerd!) zaten we eindelijk op de goede weg. Na een tijdje zaten we midden in de bergen en het uitzicht was echt geweldig! Echt tijd om er lang naar te kijken hadden we niet, want we moesten ons haasten om bij het eerste dorp aan te komen voordat het donker was. En alsof er een engeltje op onze schouder zat werd het pas donker toen we een hotel hadden gevonden. Ik zeg dit omdat het al over 6 uur was en het normaliter altijd al donker is om 6 uur.
We aten bij een heel schattig plekje, bij een vrouw die haar restaurantje in haar huis had, amper Engels sprak en constant aan mijn haar wilde zitten. Haar zoon zat steeds aan het arm en beenhaar van joel. Hij vond het vreemd dat mensen haar op hun lichaam hadden. De Vietnamezen hebben dat amper. Hierna gingen we naar onze kamer en sliepen al snel.
23 april
2e dag van de Ha Giang loop. We wilden vandaag het grootste gedeelte van de loop rijden, dan hadden we de volgende dag wat speling. We reden deze dag zo rond de 230 km bleek achteraf. We zagen de meest prachtige beelden van noord-Vietnam. Het leek serieus alsof we aan de top van de wereld stonden. Ik kreeg kippenvel terwijl ik er doorheen reed. Wat was dat mooi. Als er een God is (wat ik persoonlijk denk) dan is dit een goed gecreëerd stukje wereld! We reden door kleine dorpjes heen waar kinderen naar buiten renden om hallo te zeggen tegen ons of om midden op de weg te gaan staan voor een high five haha. Heel schattig! De volwassen mensen waren ook allemaal heel vrolijk en zwaaiden zo nu en dan ook naar ons. Ik kreeg de indruk dat de loop nog niet heel bekend is onder de toeristen. Dat vond ik erg mooi want zo zagen we een echt stukje Vietnam.
24 april
Dag 3 van de Ha Giang loop. Deze dag hoefden we nog maar 80 km te gaan. Dan hadden we er een totaal van 344 Km opzitten. De laatste 80 km was zo gereden. We hadden wat ruwe wegen onderweg en weer prachtige uitzichten over de bergen. Terug in het hostel hebben we niks ander gedaan dan gerelaxt. Best een aanslag op je lichaam om steeds in dezelfde positie te moeten zitten en je de hele dag te concentreren op de weg.
25 april
Vanmorgen om 6.30 uur eruit om ons klaar te maken op een 7 uur durende rit door de bergen naar Sapa. Tijdens het ontbijt ontmoette ik een Nederlandse man die al sinds juni vorige jaar op reis was op een manier waar ik alleen maar diep respect voor kan hebben. Hij is vanuit Nederland vertrokken op de fiets en wil de wereld rond fietsen. Hij is al een goed eind op weg als hij al in Vietnam is. Niks dan respect en een diepe buiging voor deze man. Ik hoop dat het hem lukt!
De weg naar Sapa was erg hobbelig. We werden in een busje dat in principe plek had voor 21 personen excl. chauffeur, met 29 man in gepropt incl. Tassen en andere spullen. Dat resulteerde erin dat bijna iedereen met z’n benen omhoog zat omdat er backpacks onder zijn of haar voeten lagen. Na 6 uur ongeveer kwamen we aan in sapa. Die avond hebben we wat met Jamie en Harrison gedronken, was erg gezellig! Maar op tijd naar bed want de volgende dag stond te trekking door de rijstvelden op het programma.
26 april
Om 8 uur stonden we paraat op het plein bij de kerk in sapa. Dat bleek het grote verzamelpunt voor alle trekkings met de gidsen in traditionele kleding, want overal waar je keek zag je kleine vrouwtjes lopen die groepjes toeristen om zich heen verzamelden. Joel valt nogal op met z’n lange lichaam en rood haar, dus hadden onze gidsen shosho en haar zus ons zo gevonden. Het plein was ons startpunt en in de 18 km die we daarna aflegden zag ik zoveel mooie dingen. De natuur was geweldig, overal kleine dorpjes, waterbuffelos die in de rijstvelden lopen en badderen. Het voelde echt alsof ik in de film the lord of the rings liep. Wilde bijna m’n ring al ergens in gooien. We kregen lunch die gemaakt was door de moeder van onze gidsen. In haar huis. Omdat shosho niet getrouwd is woont ze nog thuis vertelde ze. Mannen zorgen voor moeilijkheden zei ze.. tja is wat voor te zeggen natuurlijk, maar alleen is ook zo alleen. Na de lunch liepen we nog zon anderhalf a twee uur voordat we bij de plek aankwamen waar de rest van onze groep zou overnachten. Shosho maakte voor ons allemaal een armbandje, terwijl we wat zaten te kaarten. Na het avondeten zijn we met de taxi terug naar ons hostel gegaan omdat de we volgende dag alweer om 8 uur in de bus richting Hanoi moesten zitten (voor Koningsdag).
27 april
Om 8 uur zaten/lagen we weer in een bus richting Hanoi. Ik heb vrij weinig van deze 5 uur durende rit meegemaakt want ik sliep als een baby. Eenmaal aangekomen in Hanoi hadden we zoveel trek in de mac Donalds dat we daar gelijk heen gegaan zijn. Toen we in het hostel waren, heb ik mezelf even opgefrist en zijn Miguel, Debby en ik naar het Koningsdagsfeest van Vietnam friends travel. Dit is een Nederlandse man die verschillende tours organiseert in en om Hanoi. Hij regelde deze avond samen met zijn vrouw en tram voor de mede Nederlanders helemaal voor niks!! Echt klasse. De avond zelf was geniaal.
28 april
Vandaag kwam het moment dat ik na 7 weken afscheid moest nemen van Joe en Joel. Zij gingen samen naar Cat Ba en Ha Long Bay samen met Debby en Miguel.
Deze dag werd dus een gekke dag voor mezelf. Ik moest opeens mezelf weer vermaken en alles zelf uitzoeken. Hmm dat was ik niet meer gewend. Ik heb het daarom lekker rustig aan gedaan. Ik ben een drankje wezen drinken in een Harry Potter gethematiseerd cafeetje en heb daarna mezelf een massage cadeau gegeven. In de avond heb ik verscheidene pogingen gedaan om een aantal afleveringen te kijken van het 5e seizoen van the blacklist, maar kwam maar tot drie afleveringen helaas doordat de WiFi niet helemaal deed wat ik graag gewild had.
29 april
Heerlijk uitgeslapen. Na het ontbijt heb ik een grabscooter geregeld om naar de hoa lo gevangenis te gaan. Het was een indrukwekkend gebouw met verschillende indrukwekkende verhalen. Deze gevangenis heef zowel gediend om Vietnamezen in gevangen te houden tijdens te oorlog, maar ook de Amerikanen. Het is tevens ook een school geweest en nu is het een museum en staat er en groot gedenk teken in de tuin.
Hierna ben ik weer achterop de scooter gesprongen en heb ik eigenhandig het gekke en drukke verkeer van Hanoi van binnenuit meegemaakt. Fantastisch!
Die avond heb ik wat gedronken in een ander hostel waar veel meer backpackers zaten dan in het hostel waar ik verbleef. Was hartstikke gezellig en ben rond 12 uur teruggegaan naar mijn eigen plekkie.
30 april
Laatste dag van de maand en een nieuw land. Ik had de wekker al vroeg gezet omdat ik opgehaald zou worden om naar het vliegveld te gaan. Echter had ik zo’n ontzettend behulpzame buurman...not... die zijn nachtlamp om 5 uur in de nacht aandeed, vervolgens z’n hele hebben en houwen uit ging pakken om weer in te pakken, dingen te gaan eten en daarbij overheerlijk te smakken, en het lampje ook niet meer uit te doen. Je kunt je voorstellen dat ik dus al voor m’n wekker wakker was. Ik had een prima vlucht naar Hong Kong toe , het duurde zo’n anderhalf uur en in dat tijdsbestek kregen we nog eten en drinken ook. Helemaal top. Eenmaal aangekomen moest ik goed zoeken, maar toen ik eenmaal de trein gevonden had, en uitgevogeld had waar m’n hostel zat, kon ik m’n hostel goed vinden. Was een goed eindje stappen nog zo met twee rugtassen van bij elkaar een goede 18 kilo. Ik stond als een hijgend hert dat in koplampen keek aan de receptie om in te checken.. zo kapot. Na gedoucht te hebben, nieuwe energie gevonden te hebben, want ik blijf natuurlijk een soort Duracell konijntje.. ging ik de stad verkennen. Er bleek een times square te zijn en ik liep helemaal verkeerd.. ofcourse haha. Toch maar de maps.me erbij gepakt en bleek dat het om de hoek van m’n hostel zat haha. Het is wel een totale omslag hoor van 2 euro voor een maaltijd of 9 euro. Verder zag het er nog uit als een toffe stad. Overal wolkenkrabbers en overal, letterlijk overal mensen. Ik heb m’n ogen uitgekeken. In de avond een avondje in het hostel verbleven. Al snel nieuwe contacten gemaakt!!
De nieuwe maand ga ik goed beginnen want ik ga samen met een ander meisje een dage maar Disney!! Heb d’r zin aaaan!!
Vandaag zijn we naar de cu chi tunnels geweest. Dit was erg indrukwekkend om te zien. De afgelopen week hebben we al veel dingen vanuit de Vietnam oorlog gezien en keer op keer blijft het verbijsterend om te zien wat er allemaal is aangericht bij de mensen en het land, wat nu nog steeds voelbaar is. Het aparte aan deze tour was dat het nu eens vanuit de ogen van de Vietnamezen werd verteld. Dat is heel gek in het begin omdat je heel vaak de zin Amerika is de vijand, dood de vijand hoort. Er werd ons uitgelegd hoe de Vietnamezen de jungle gebruikten om de Amerikanen uit te schakelen en welke boobytraps ze gebruikten. Met deze zelfgemaakte boobytraps wilden ze de vijand niet doden, maar ernstig verzwakken. We konden zelf ook in de tunnels gaan. Ik ging hier dus met goede moed in, ik dacht namelijk dat deze niet heel klein zouden zijn. Ik zette een stap binnen in de tunnels en dat ging nog best goed. Ik kon nog staan dus alles was helemaal prima. We moesten nog een tweede trap naar beneden en op onze hurken naar binnen. Joe zat voor me en joel achter me. Eenmaal binnen in de tunnel wist ik niet meer waar ik het had. Ik kon alleen nog maar denken dat ik per direct uit de tunnel wilde. Gelukkig was ik nog aan het begin en kon ik er nog uit. Ik wist niet dat ik moeite had met kleine ruimtes. Weer wat geleerd over mezelf.
In de avond zijn we met de bus richting Mui Né gegaan. We zaten in een super chille bus. Het waren geen normale stoelen zoals in ieder andere bus, maar ligstoelen. Helemaal dikke prima vond ik het. Het ritje duurde ongeveer 3 a 4 uur en we kwamen al laat in de avond aan bij ons nieuwe hostel. Het bleek daar hartstikke warm te zijn. Dat was het in Ho Chi Minh (Saigon) ook al, dus met een bezweet hoofd moesten we nog een aantal heuvels op lopen voordat we er waren. Ik was kapot.. ja mijn conditie is ver te zoeken, ben al uitgeput als ik denk aan het oplopen van een trap (of misschien is het de hoge luchtvochtigheid haha)
Nadat ik een verfrissende douche had genomen deden we beneden nog even een drankje en zijn naar bed vertrokken.
In de nacht bleek dat de airco het niet deed en dat ik niet in het bereik van de enige waaier in de kamer lag. Het zweet liep in straaltjes van m’n hoofd af. Sauna’s zijn totaal overbodig als je in een kamer zit met 10 man, zonder airco met een graadje of 30. Is ook veel goedkoper dan een sauna.
13 april
Op vrijdag de 13e hadden we the sanddunes Tour op de planning staan. Dit was een super gave tour die ons door de zandduinen van dalat voerde. Voor een klein bedrag extra zijn we achterop een quad met een flinke snelheid door de duinen gecrosst. Dat was zeker het hoogtepunt. De zonsondergang bekijken met een biertje op een van de duinen was ook een super ervaring.
Eenmaal terug in het hostel al het zand van me afgewassen. Samen met nog twee Nederlanders en nog wat mensen gingen we meedoen aan de pubquiz van het hostel. En rara we wonnen.. jeeeeeeej! We wonnen een biertoren. Deze hebben we met z’n alle opgedronken. Hierna zat de sfeer er goed in en hebben we nog een top avond gehad!
14 april
De avond ervoor was zo gezellig geworden dat ik compleet m’n wekker heen was geslapen. Gelukkig maakte Joe mij wakker. Ik had wat moeite met opstaan, maar moest mezelf wel haasten want in 25 minuten was het tijd om uit te checken. In het uur daarna was ik niet tot heel veel in staat. Om 13.00 uur stapten we in de bus op weg naar dalat. Het was een bewogen rit... letterlijk. De bus schudde nogal heftig door elkaar en had heel veel moeite om de bergen op te komen. In de bus leerden we Pauline kennen. Aangekomen in ons hostel, Alan’s hostel, werd ons verteld dat we om 18.00 uur beneden moesten zijn voor het avondeten. Dit zat bij de prijs is. Iedereen die verbleef in het hostel werd verwacht bij het avondeten. Het was heerlijk, gezellig met z’n allen eten aan een lange tafel, elkaar de pannen ect doorgeven.
Na het avondeten boekten we met iedereen de canyoning tour voor de volgende dag. Canyoning is het abseilen door en langs de watervallen. Nadat onze magen gevuld waren en alle praktische zaken geregeld waren gingen we met z’n alle naar the maze bar. Dit was een bar met daarin een groot doolhof. In het doolhof had je allemaal kleine leuke hoekjes waar je kunt zitten.
Nadat iedereen uitgedoolhoft was gingen we op zoek naar een karaoke bar. Dit bleek een groot fiasco. Ze hadden super veel karaoke plekken, maar dan kreeg je een privé kamer. Klinkt apart, en dat was het ook. Dus dat hebben we niet gedaan. Ik besloot maar naar bed te gaan aangezien we de volgende dag weer vroeg opgehaald werden.
15 april
Rond 9.15 werden we opgehaald en gingen we op pad. Iedereen inclusief ikzelf hadden er heel veel zin in. Er was ons verteld dat we gemakkelijke kleding aan moesten doen en dichte schoenen. Al onze waardevolle spullen gingen in een waterdichte tas zodat er niks mee zou gebeuren. Nadat we helemaal aangekleed waren, compleet met zwemvest en een te grote helm was het tijd om te gaan oefenen. We leerden in een korte tijd hoe je moest abseilen en wat de do’s and dont’s waren. Hierna was het tijd voor het echte werk. Na een wandeling van 10 minuten kwamen we bij de eerste waterval aan. Er was een grote stijle muur daarnaast. Hier moesten we langs abseilen en ons daarna met een sprong in het water laten vallen. In begin was het wat zoeken en was het wat onwennig. Was ook alweer een tijdje geleden dat ik voor het laatst geklommen of geabseild had. We hadden in totaal drie watervallen waar we langs abseilden, 1 waterval waar we als een glijbaan vanaf gleden en een klif van 11 meter hoogte waar je vanaf kon springen. Tussendoor wandelde je een aardig stukje door de natuur heen. Het was een ontzettend toffe dag! Bij terugkomst was ik dan ook gebroken. Was een lange tijd geleden dat ik zoveel lichamelijke beweging had gehad. Die avond zijn we met een aantal mensen van het hostel naar een bar gegaan. Ik wilde heel graag de kampioenswedstrijd PSV-Ajax zien. Als psv kon ik dat natuurlijk niet missen. We zochten een barretje op en vroegen of ze de wedstrijd op konden zetten om 21.45 uur. Toen ze kampioen werden was het feest! Ik had een weddenschap afgelegd dat als ze kampioen werden ik op de tafel midden in het café moest gaan dansen. Dus, ik moest me aan mijn woorden houden! Geen probleem hahaha. We vierden die avond nog even door tot in de late uurtjes.
16 april
Vanmorgen vroeg met de bus naar Nha Trang gegaan. Dit is een plaatsje alin Vietnam aan de kust. In deze plaats zitten voornamelijk Russen, alle informatie borden, menu’s ect staan ook in het Russisch. Bij aankomst hebben we gelijk een nachtbus geregeld voor dezelfde avond om naar Hoi An te gaan. We hebben wat door de stad gelopen, een aantal kleding markten bezocht en het hoogtepunt van de dag was dat we een paar potjes gingen bowlen. Dat was hilarisch. De banen werkten niet echt mee, maar na wat hulp en geduld hebben we leuk samen gespeeld haha (ik heb wel iedereen verslagen natuurlijk). Om 7 uur gingen we de nachtbus in onderweg naar Hoi An. We lagen achterin de bus met z’n drieën als een stel haringen in blik. Tot overmaat van ramp werkte de airco ook maar half. Gelukkig was de bus niet volgeboekt en rond een uurtje of 11 ben ik naar een lege plek gegaan en heb daar geslapen tot we op de eindbestemming aankwamen.
17 april
Om 5.50 uur kwamen we aan in Hoi An. De vrouw van de homestay waar we verbleven verwelkomde ons toen we aankwamen met de taxi. Ze gaf ons gelijk een gevoel van thuiskomen. Heel erg lief. Ze gaf ons een kom noodles en legde het een en ander uit. Zelf moesten we even wachten voordat we konden inchecken. Zelf vertrok ze weer naar bed toe. In de tussen tijd heb ik mezelf maar een heerlijk warme douche gegeven. Toen we de kamer rond 8 uur in mochten ben ik als een blok in slaap gevallen, ik voelde me niet helemaal lekker en was erg moe. Rond 12 uur die dag zaten we fris en fruitig op de fiets richting het stadscentrum. We gingen de stad wat verkennen, aten wat, en kochten wat kleren. Prima dagje dacht ik zo. Bij terug komst in het hostel ging het niet helemaal lekker met me. M’n hele lichaam deed zeer en had een knallende hoofdpijn. En ja hoor... koorts. Na wat kleins gegeten te hebben ben ik in bed gekropen.
18 april
Eigenlijk hadden ik vandaag samen met Joe, joel en Pauline een kookles op het programma staan. Helaas voelde ik me nog steeds niet goed en heb ik besloten om deze over te slaan. Ik heb de hele dag in bed doorgebracht en wat knopen door gehakt. Ik liep erg te twijfelen of ik wel naar Hongkong moest gaan, maar heb na een aantal vrienden om hulp te hebben gevraagd toch besloten om toch te gaan. Ik heb m’n vlucht naar Hongkong en naar Maleisië gelijk geboekt. Tja je kan het maar gedaan hebben.
19 april
Vandaag nog een dagje rustig aan gedaan. Planningen gemaakt voor de volgende twee landen die ik ga bezoeken. Tegen de avond eventjes aan het strand wezen kijken wat op een steengooi afstand lag. In de avond gingen we met een groepje gezellig wat drinken om joel z’n verjaardag in te luiden van de volgende dag. Echter voelde ik mij na het eten totaal niet goed en ben ik eerder terug naar het hostel gegaan. Ben in drie maanden op reis al vaker ziek geweest dan in de afgelopen twee jaar.
20 april
Vandaag hebben we de hai van pass gedaan met de scooter. Deze rit ging van Hoi An naar Hué. We reden langs een prachtige kust en door de bergen heen. Doordat we een klein stukje verkeerd reden kamen we vanaf de snelweg terecht in een dorpje waar de wegen niet goed waren en iedereen nog echt ouderwets aan het werk was, zoals je dat altijd in de films ziet over Azië. De zon scheen hard en daar kregen we het met z’n alle niet tegen op gesmeerd! Om me heen zag ik de mooiste landschappen. Adembenemend om de rijstvelden uitgestrekt te zien liggen terwijl je daar als nuchtere Hollander tussendoor rijdt op je scootertje. Op 7 km afstand van Hué hadden we best veel trek en stopten we ergens bij een eettentje om wat te eten al snel bleek dat ze geen Engels praatte, er was dus ook geen duidelijke menu kaart. We besloten het erop te wagen en bestelde maar iets. Foute keuze natuurlijk.. sommige mensen hebben de gave dat ze dan iets fantastisch uitkiezen wat hun totale smaakbeleving veranderd.. ik niet. Het veranderde onze totale smaakbeleving echter wel. Er lag een soort in stukjes gehakte, gekookte aal voor onze neus omringt met wat komkommer, tomaat en sla. We dachten eerst dat het een grapje was. Maar ze waren erg serieus. Ik stopte een stukje in m’n mond en dacht dat ik op een stuk autoband aan het kauwen was. Het was niet kapot te krijgen! Nadat we allemaal dit vreemde gerecht geproefd hadden hebben we afgerekend en zijn we verder gereden. Aangekomen bij de plaats waar we de scooters weer moesten inleveren en onze backpacks weer konden ophalen. Het duurde nog een paar uur voordat ik ons sjonnie weer kon zien. Ze hadden hem gewoon in een zak gestopt.. och och..
In het hostel hebben we ons opgefrist en zijn we gaan eten om daarna de verjaardag van joel eens goed te vieren.
We gingen naar een bar genaamd brown eyes. Er waren heel veel locals en dat was super gezellig! Het was een avond voor in de boeken!
21 April
Vanmorgen geprobeerd uit te slapen. Deze poging is gigantisch de mist in gegaan omdat de gordijnen niet echt deden wat gordijnen normaal moeten doen. Ze verzaakten een beetje hun plicht laat maar zeggen. Ik lag dus om 9 uur alweer klaar wakker in m’n kingsize bed.
Gelukkig heb ik mezelf kunnen vermaken tot ik het een goede tijd vond om eruit te gaan (11 uur). In de middag zijn we naar de imperial city gegaan. We hebben ons daar laten rond rijden in een karretje wat veel weg had van een hele grote kinderwagen met een fiets erachter. Je had het moeten zien, geweldig! Na deze leuke ervaring een bakje koffie gaan drinken. Veel mensen de ik hier heb ontmoet raadde mij aan om toch echt wel een keer de egg coffee te proberen. Ik heb het geprobeerd en vond het niet lekker. Het was een zeer sterke smaak die ik persoonlijk niet lekker vond. Om 17.00 vertrok onze nachtbus richting Hanoi! We lagen weer knus met z’n drieën achterin jn de bus. Een meevaller was dat deze keer de airco het wel deed. Er was weer veel ruimte over in de bus. Deze benutte ik als kleinste van het stel goed! Onder onze slaapplek was nog eenzelfde ruimte, ook drie bedden, maar dan helemaal vrij. Ik ben hier horizontaal in gaan liggen met alle kussens en dekens om me heen.
22 april
Om 4.30 waren in aangekomen in Hanoi. We werden gedropt op een verlaten industrieterrein en slaapdronken als ik was kon alleen maar denken dat ik het fijn vond dat ik niet alleen was. We bestelden een grab (door uber, taxi) en gingen naar het busstation. We wilden vandaag nog aankomen in Ha Giang, dus moesten we snel door. Eenmaal aangekomen op het busstation kwam er al een man naar ons toe die vroeg waar we heen moesten. De beste man leek mij wat dronken en ik hoopte vurig dat hij niet de buschauffeur zou zijn. We werden naar een andere slaapbus gebracht en binnen een kwartier lagen we in onze ligstoelen en waren we op weg (het was 5.30 uur). Tot mijn enorme ergernis werdt er in de bus harde vietnameze muziek gedraaid. Zoals de meeste mensen mij kennen lag ik al vloekend en tierend in mijn bed. Na enkele minuten gaf ik de hoop op dat de muziek zou stoppen en pakte in mijn oordoppen. Toen ik drie uur later weer wakker werd lag de bus vol met lokale mensen die al druk pratend met elkaar in de weer waren.
Na enkele uren stopten we en hier ging ik, dacht ik, even snel naar de wc. Een wc kon je het niet noemen. Het was een kleine ruimte met een muur eromheen. Op de grond lagen een aantal bakstenen. Het was de bedoeling dat je met je voeten op de bakstenen ging staan en dan maar op de grond je behoefte deed.. heel apart. Ik liep naar de tuin om daar een anders mogelijkheid te vinden. Daar vond ik tot mijn allergrootste schrik een spin. Niet zomaar een spin neee.. eentje die rechtstreeks uit de Harry Potter film gekropen kon zijn als een van de kinderen van aragog. De spin was minimaal 15 bij 15 cm. Hij of zij hing daar op het gemakje in de tuin. Ik realiseerde me dat er geen andere optie was dan de bakstenen en moest me er maar overheen zetten.
Rond 14.00 uur kwamen we aan in Ha Giang. We namen snel een douche, sorteerden onze spullen die we mee wilden nemen en regelden de scooters. Nadat we nog wat gegeten hadden (was geen succes, we bestelden kip en kregen kippennek.. is wel kip maar toch) gingen we rond 16.00 uur beginnen aan onze Ha Giang loop! We reden op semi-automatische scooters, dat was wel even wennen want niemand van ons had hier ooit op gereden. Nadat we drie keer flink verkeerd waren gereden en maps.me al tien hadden vervloekt, (want dat ding stuurt je gewoon altijd verkeerd!) zaten we eindelijk op de goede weg. Na een tijdje zaten we midden in de bergen en het uitzicht was echt geweldig! Echt tijd om er lang naar te kijken hadden we niet, want we moesten ons haasten om bij het eerste dorp aan te komen voordat het donker was. En alsof er een engeltje op onze schouder zat werd het pas donker toen we een hotel hadden gevonden. Ik zeg dit omdat het al over 6 uur was en het normaliter altijd al donker is om 6 uur.
We aten bij een heel schattig plekje, bij een vrouw die haar restaurantje in haar huis had, amper Engels sprak en constant aan mijn haar wilde zitten. Haar zoon zat steeds aan het arm en beenhaar van joel. Hij vond het vreemd dat mensen haar op hun lichaam hadden. De Vietnamezen hebben dat amper. Hierna gingen we naar onze kamer en sliepen al snel.
23 april
2e dag van de Ha Giang loop. We wilden vandaag het grootste gedeelte van de loop rijden, dan hadden we de volgende dag wat speling. We reden deze dag zo rond de 230 km bleek achteraf. We zagen de meest prachtige beelden van noord-Vietnam. Het leek serieus alsof we aan de top van de wereld stonden. Ik kreeg kippenvel terwijl ik er doorheen reed. Wat was dat mooi. Als er een God is (wat ik persoonlijk denk) dan is dit een goed gecreëerd stukje wereld! We reden door kleine dorpjes heen waar kinderen naar buiten renden om hallo te zeggen tegen ons of om midden op de weg te gaan staan voor een high five haha. Heel schattig! De volwassen mensen waren ook allemaal heel vrolijk en zwaaiden zo nu en dan ook naar ons. Ik kreeg de indruk dat de loop nog niet heel bekend is onder de toeristen. Dat vond ik erg mooi want zo zagen we een echt stukje Vietnam.
24 april
Dag 3 van de Ha Giang loop. Deze dag hoefden we nog maar 80 km te gaan. Dan hadden we er een totaal van 344 Km opzitten. De laatste 80 km was zo gereden. We hadden wat ruwe wegen onderweg en weer prachtige uitzichten over de bergen. Terug in het hostel hebben we niks ander gedaan dan gerelaxt. Best een aanslag op je lichaam om steeds in dezelfde positie te moeten zitten en je de hele dag te concentreren op de weg.
25 april
Vanmorgen om 6.30 uur eruit om ons klaar te maken op een 7 uur durende rit door de bergen naar Sapa. Tijdens het ontbijt ontmoette ik een Nederlandse man die al sinds juni vorige jaar op reis was op een manier waar ik alleen maar diep respect voor kan hebben. Hij is vanuit Nederland vertrokken op de fiets en wil de wereld rond fietsen. Hij is al een goed eind op weg als hij al in Vietnam is. Niks dan respect en een diepe buiging voor deze man. Ik hoop dat het hem lukt!
De weg naar Sapa was erg hobbelig. We werden in een busje dat in principe plek had voor 21 personen excl. chauffeur, met 29 man in gepropt incl. Tassen en andere spullen. Dat resulteerde erin dat bijna iedereen met z’n benen omhoog zat omdat er backpacks onder zijn of haar voeten lagen. Na 6 uur ongeveer kwamen we aan in sapa. Die avond hebben we wat met Jamie en Harrison gedronken, was erg gezellig! Maar op tijd naar bed want de volgende dag stond te trekking door de rijstvelden op het programma.
26 april
Om 8 uur stonden we paraat op het plein bij de kerk in sapa. Dat bleek het grote verzamelpunt voor alle trekkings met de gidsen in traditionele kleding, want overal waar je keek zag je kleine vrouwtjes lopen die groepjes toeristen om zich heen verzamelden. Joel valt nogal op met z’n lange lichaam en rood haar, dus hadden onze gidsen shosho en haar zus ons zo gevonden. Het plein was ons startpunt en in de 18 km die we daarna aflegden zag ik zoveel mooie dingen. De natuur was geweldig, overal kleine dorpjes, waterbuffelos die in de rijstvelden lopen en badderen. Het voelde echt alsof ik in de film the lord of the rings liep. Wilde bijna m’n ring al ergens in gooien. We kregen lunch die gemaakt was door de moeder van onze gidsen. In haar huis. Omdat shosho niet getrouwd is woont ze nog thuis vertelde ze. Mannen zorgen voor moeilijkheden zei ze.. tja is wat voor te zeggen natuurlijk, maar alleen is ook zo alleen. Na de lunch liepen we nog zon anderhalf a twee uur voordat we bij de plek aankwamen waar de rest van onze groep zou overnachten. Shosho maakte voor ons allemaal een armbandje, terwijl we wat zaten te kaarten. Na het avondeten zijn we met de taxi terug naar ons hostel gegaan omdat de we volgende dag alweer om 8 uur in de bus richting Hanoi moesten zitten (voor Koningsdag).
27 april
Om 8 uur zaten/lagen we weer in een bus richting Hanoi. Ik heb vrij weinig van deze 5 uur durende rit meegemaakt want ik sliep als een baby. Eenmaal aangekomen in Hanoi hadden we zoveel trek in de mac Donalds dat we daar gelijk heen gegaan zijn. Toen we in het hostel waren, heb ik mezelf even opgefrist en zijn Miguel, Debby en ik naar het Koningsdagsfeest van Vietnam friends travel. Dit is een Nederlandse man die verschillende tours organiseert in en om Hanoi. Hij regelde deze avond samen met zijn vrouw en tram voor de mede Nederlanders helemaal voor niks!! Echt klasse. De avond zelf was geniaal.
28 april
Vandaag kwam het moment dat ik na 7 weken afscheid moest nemen van Joe en Joel. Zij gingen samen naar Cat Ba en Ha Long Bay samen met Debby en Miguel.
Deze dag werd dus een gekke dag voor mezelf. Ik moest opeens mezelf weer vermaken en alles zelf uitzoeken. Hmm dat was ik niet meer gewend. Ik heb het daarom lekker rustig aan gedaan. Ik ben een drankje wezen drinken in een Harry Potter gethematiseerd cafeetje en heb daarna mezelf een massage cadeau gegeven. In de avond heb ik verscheidene pogingen gedaan om een aantal afleveringen te kijken van het 5e seizoen van the blacklist, maar kwam maar tot drie afleveringen helaas doordat de WiFi niet helemaal deed wat ik graag gewild had.
29 april
Heerlijk uitgeslapen. Na het ontbijt heb ik een grabscooter geregeld om naar de hoa lo gevangenis te gaan. Het was een indrukwekkend gebouw met verschillende indrukwekkende verhalen. Deze gevangenis heef zowel gediend om Vietnamezen in gevangen te houden tijdens te oorlog, maar ook de Amerikanen. Het is tevens ook een school geweest en nu is het een museum en staat er en groot gedenk teken in de tuin.
Hierna ben ik weer achterop de scooter gesprongen en heb ik eigenhandig het gekke en drukke verkeer van Hanoi van binnenuit meegemaakt. Fantastisch!
Die avond heb ik wat gedronken in een ander hostel waar veel meer backpackers zaten dan in het hostel waar ik verbleef. Was hartstikke gezellig en ben rond 12 uur teruggegaan naar mijn eigen plekkie.
30 april
Laatste dag van de maand en een nieuw land. Ik had de wekker al vroeg gezet omdat ik opgehaald zou worden om naar het vliegveld te gaan. Echter had ik zo’n ontzettend behulpzame buurman...not... die zijn nachtlamp om 5 uur in de nacht aandeed, vervolgens z’n hele hebben en houwen uit ging pakken om weer in te pakken, dingen te gaan eten en daarbij overheerlijk te smakken, en het lampje ook niet meer uit te doen. Je kunt je voorstellen dat ik dus al voor m’n wekker wakker was. Ik had een prima vlucht naar Hong Kong toe , het duurde zo’n anderhalf uur en in dat tijdsbestek kregen we nog eten en drinken ook. Helemaal top. Eenmaal aangekomen moest ik goed zoeken, maar toen ik eenmaal de trein gevonden had, en uitgevogeld had waar m’n hostel zat, kon ik m’n hostel goed vinden. Was een goed eindje stappen nog zo met twee rugtassen van bij elkaar een goede 18 kilo. Ik stond als een hijgend hert dat in koplampen keek aan de receptie om in te checken.. zo kapot. Na gedoucht te hebben, nieuwe energie gevonden te hebben, want ik blijf natuurlijk een soort Duracell konijntje.. ging ik de stad verkennen. Er bleek een times square te zijn en ik liep helemaal verkeerd.. ofcourse haha. Toch maar de maps.me erbij gepakt en bleek dat het om de hoek van m’n hostel zat haha. Het is wel een totale omslag hoor van 2 euro voor een maaltijd of 9 euro. Verder zag het er nog uit als een toffe stad. Overal wolkenkrabbers en overal, letterlijk overal mensen. Ik heb m’n ogen uitgekeken. In de avond een avondje in het hostel verbleven. Al snel nieuwe contacten gemaakt!!
De nieuwe maand ga ik goed beginnen want ik ga samen met een ander meisje een dage maar Disney!! Heb d’r zin aaaan!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
