INDONESIE DEEL 1

21 mei
Om half 8 werd ik opgehaald door het hostel om naar het vliegveld gebracht te worden. In Jakarta is het een uurtje terug en kwam ik dus om 11 uur aan in Jakarta. Na wat problemen met WiFi had ik dan toch eindelijk een grab kunnen bestellen en die bracht me, met omwegen langs de punten die ik als toerist zeker moest bekijken in Jakarta, naar m’n hostel.
Nadat ik gesetteld was in m’n nieuwe verblijf voor de komende dagen, heb ik met het thuisfront gebeld. Het was Ron z’n verjaardag!! Na het gezellig bellen, ben ik op zoek gegaan naar wat eten. In de avond heb ik boven in de bar van het hostel wat biertjes gedronken, ik was moe van de reis en lag al om 10 uur in bed.

22 mei
Vandaag ging ik er op tijd uit. Ik had vorig jaar tijdens dodenherdenking het ereveld in Jakarta op tv voorbij zien komen. Dat was in mijn gedachten blijven hangen en ik wilde die plek graag opzoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Ik zocht he adres op en ging achterop de grab bike er naar toe. Het was heel indrukwekkend om daar te zijn geweest. Je staat midden in de stad, overal hoge gebouwen om je heen, maar de plek waar je staat is het zo stil en vredig. Ik heb daar wel 3 kwartier rondgelopen en graven bekeken. Op een bepaald moment kwam er een man naar me toe en vroeg of ik wilde kijken of er misschien ook familie van mij lag. Dat sprak me wel aan en ik schreef namen op die het eventueel zouden kunnen zijn. We zochten door vele boeken, want het ereveld in Jakarta is niet de enige in Indonesië. De namen Ribbers en Dijkslag leverde niks op. De namen loois en van tilborgh wel. De beste man die mij geholpen had met zoeken was erg vriendelijk en vond mij heel stoer dat ik alleen naar Indonesië was gekomen, ik moest wel goed oppassen. Voordat ik op m’n bestelde grab bike sprong vroeg hij of hij een selfie mocht maken voor m’n vrouw en kinderen, uhhh ja hoor hahaha.
Hierna ben ik naar het plein gegaan waar het gouveneurskantoor/stadhuis van Batavia staat. Hier zaten de gouverneurs die Batavia regeerden in de tijd van de VOC en later. Het is nu een museum en daar heb ik even rondgesnuffeld. In heel Jakarta staan gebouwen die allemaal door Nederlanders uit die tijd zijn gemaakt. Als je dat eenmaal weet dan valt het ook meer op. Toen ik uit het museum kwam heb ik ergens in een tentje wat gegeten en ben terug gegaan naar het hostel, waar ik boven wat gesport heb aangezien daar wat spullen voor stonden. Dat was echt weer even genieten na 1.5 maand ofzo.

23 mei
Alles op het gemakje vandaag, ging deze nacht veel te laat slapen omdat ik helemaal verzonken was in een Netflix serie. In de ochtend ben ik naar een shopping mall gegaan want ik had wat spullen nodig. Na een goede bak koffie kon ik er weer tegen aan. Ik ben naar het nationaal monument Monas gegaan. Dit monument is door soekarno geplaatst toen Indonesië onafhankelijk werdt. Rondom het monument ligt een groot park waar je heerlijk kunt relaxen. Ik zocht een plekje op, op een klein bultje en ging daar zitten. Ik had een goed uitzicht op het momument en voor mij speelde wat kinderen. Heel relaxt! Ook hier weer kreeg je de drukte van de stad totaal niet mee, wat erg fijn is. Het voelt alsof je even de stad ontvlucht, terwijl je er middenin bent.
Op de terug weg kwam er een lokale man aan die opeens aan mij vroeg of hij een selfie met mij mocht maken. Hilarisch!! Joel was in Vietnam erg vaak gevraagd voor een selfie, maar dat snap ik wel. Hij is lang, bleek en heeft rood haar, alles wat d gemiddelde Aziaat niet heeft laat maar zeggen. Ik daarentegen ben klein en heb donker haar.. maar goed, het was grappig. Ben stiekem gewoon heel beroemd! In de avond niet heel veel gedaan, lekker gerelaxt, want moest er namelijk weer vroeg uit. Om 5 uur stond de wekker.

24 mei
Om 5 uur ging de wekker, schrok mezelf helemaal de pleuris want ik had me geluid zo hard staan dat ze het drie kamers verder nog konden horen denk ik.
Ik moest een uur voordat mijn trein naar yogjakarta vertrok aanwezig zijn op het station. Mijn trein vertrok om 6.45 uur dus moest er 5.45 uur zijn.. wat een feest. Sloeg totaal nergens op want ik zat alleen maar te wachten. Eenmaal in de trein, was het heerlijk rustig. Ik had een t-shirt met een korte broek aan, maar na een goede anderhalf uur zat ik in een lange broek, trui en sokken aan in de coupe. De airco stond op standje vrieskist en ik verging van de kou. Even slapen zat er ook niet aan want was bang dat ik wakker zou worden als een ijspegel. Ik was dus ook zeer blij toen er iemand voorbij kwam met koffie, even opwarmen. Ons Sjonnie, jaaaa die leeft ook nog en die doet het goed jonge!! We zijn helemaal op elkaar ingespeeld. Dus als beloning mocht Sjonnie de hele treinreis naast mij zitten. De totale treinreis duurde ongeveer 8 uur en bracht mij langs mooie rijstvelden, kleine dorpjes en bergen. Ik heb mijn ogen weer uitgekeken in de trein, heerlijk!
Om 3 uur kwam ik aan in yogjakarta, met een grab ging ik naar mijn hostel toe. Na het inchecken kreeg ik samen met de rest die incheckte een hele goede introductie van de hele stad. Hierna zijn we met een aantal mensen naar het oude gedeelte van de stad gegaan. Daar kon en spel doen om te kijken hoe puur je hart is. Het was een groot grasveld met daarop twee gigantische bomen met daaromheen een muur. Je moest geblinddoekt tussen de bomen heen kunnen lopen, dus het veld oversteken. Iedereen van ons probeerde het, de meeste maakte vreemd genoeg een u bocht en kwamen niet in de buurt van de bomen. Ik kwam tot de helft tussen de bomen, toen ik de muur raakte. Ik heb dus maar voor de helft een puur hart haha. Je mag dit spel ook maar een keer in je hele leven doen.

25 mei
Vandaag een scooter gehuurd voor twee dagen. Samen met Ashley (een meisje een Amerika) en Anna (uit Duitsland) zijn we op pad gegaan. De dag ervoor had ik een lijstje gemaakt van wat ik in de komende twee dagen wilde doen. Vandaag stond voor mij op de planning de tempel Borobudur en sand boarding. Rond 9 uur gingen we op pad. Anna ging bij mij achterop. We moesten 1,5 uur rijden om bij Borobudur te komen. Het was een leuke rit waarin we veel verschillende dorpjes passeerden. Iedereen is vrolijk, iedereen is bereid je te helpen en je te voorzien van informatie. Kortom hele vriendelijke mensen. De tempel was erg mooi en er waren bijna geen mensen. Ik denk dat dat komt doordat het ramadan is momenteel.
Na de tempel en een goede lunch stapten we weer op de scooter. We reden twee uur om vervolgens net op tijd aan te komen bij de zandheuvels. We huurden 1 board om deze te delen met z’n 3e. Ik mocht als eerste... nou dat heb ik geweten ook. Het ging welgeteld 3 meter goed, en toen deed ik iets vreemds.. ik weet niet wat. Maaaar het kwam erop neer dat ik volop met m’n gezicht in het zand terecht kwam, bakkes vol met zand natuurlijk.. m’n board kwam nog achter mij aan en moest m’n armen voor m’n gezicht houden om te voorkomen dat ik het board tegen m’n gezicht aan kreeg. Dit is het bewijs dat ik en een ontiegelijk slechte motoriek heb en gewoon niks meer in m’n leven moet doen op een board.

26 mei
Weer een dagje op de scooter! Vandaag gingen Anna en ik samen op pad. We reden 2,5 uur op de scooter door het meest drukke verkeer wat ik ooit heb meegemaakt. Was echt trots op mezelf dat ik daar doorheen heb gereden. Langs auto’s en vrachtwagens heen rijden, berg op, berg af, langs auto’s heen om vooraan te staan bij het stoplicht ect. Echt heel tof! We hadden als eindbestemming timbang beach. Dit is een afgelegen strand, waar we toen we er aankwamen niet bij kan komen.. heel logisch. En in de zee ligt een soort eiland waar je met een loopbrug bij kunt komen. Om er daadwerkelijk te komen was nog een heel gevecht. Op een gegeven moment hield de weg op. Er was niks meer dan losse stenen en zand. Dit ging ons niet lukken. Gelukkig stonden er genoeg lokale mensen klaar die ons tegen een kleine betaling achter de scooter mee wilden nemen naar de eindbestemming en ons ook weer terug wilde brengen.
Nou serieus, ik ben lang niet meer zo bang geweest. Ze rijden gewoon als alsof het niks is over die stenen heen! Gekkenwerk! We kwamen heelhuids aan en dat is altijd heel prettig. Na een aantal leuke foto’s gemaakt te hebben en vooral te hebben genoten van het mooie uitzicht gingen we opzoek naar een volgend plekje. Dit bleek echter onvindbaar. We moesten er op een bepaald punt lopend naar toe en hadden de scooter geparkeerd. We liepen door rijstvelden heen en hoewel iedereen ons de weg wees konden we het niet vinden. Tevens begonnen we ook honger te krijgen, maar omdat het ramadan is is er weinig tot niets open overdag... hoe balen is dat. Dus op de weg terug dan maar, want we moesten nog 2 uur terug rijden. Op onze hele scootertrip die dag zijn we niet 1 andere toerist tegen gekomen. Dat was echt mijn hoogtepunt. Alleen maar lokale mensen! Echt top!

27 mei
Samen met Ashley om 7 uur in de trein naar een dorpje vlakbij vulkaan ijen. De treinrit duurde 14 uur, dat was dus best een hele zit. Gelukkig hadden we ieders een eigen bank dus konden we lekker liggen. Om 9 uur in de avond kwamen we dan eigenlijk aan op het treinstation. Toen moesten we nog met een taxi naar de homestay die we hadden geboekt. Die avond gingen we gelijk (zo gek ben ik dan ook wel weer natuurlijk) de vulkaan beklimmen. Dit kwam in de planning het beste uit. Zo gezegd zo gedaan! Om 1 uur in de nacht werden we opgehaald. Hiervoor heb ik nog wat proberen te slapen, maar als een klein kind dat super uit kijkt naar z’n verjaardag zo keek ik uit naar deze klim. Ik kon gewoon niet slapen. We moesten nog een uurtje met de bus richting het begin van de vulkaan. Het was daar gelijk al koud! Iedereen liep er met mutsen en sjaals om! Heftig, dacht ik nog. Al had ik me wel goed aangekleed met een aantal lagen over elkaar heen, werd jk toch een beetje angstig. De klim naar boven was afzien! Na bijna 24 uur niet slapen en weinig gegeten ging een redelijke stijle klim en ijle lucht mij niet gemakkelijk af. Eenmaal boven was het de pijn zeker de moeite waard geweest! We moesten nog nog een moeilijke weg naar beneden banen door alle rotsblokken heen. Daar waren ze al de zwavel aan het boren, dus moesten we onze gasmaskers op. Is echt een super tof gezegd, maar ademen door die dingen is niet heel gemakkelijk. Toen we beneden waren hebben we daar bijna anderhalf uur gezeten om te kijken naar het blauwe vuur en de zonsopkomst.

28 mei
Ondertussen was het alweer de volgende dag.. dit was het al even.. maar we waren nog steeds op de vulkaan ijen. We gingen weer naar boven en zagen daar de meest geweldige uitzicht wat ik in een lange tijd heb gezien. We keken over de wolken uit, maar konden ook onder de wolken kijken en zagen daar de grond. Tussen de wolken zagen we verschillende grote bergen. De zon was net op en dat gaf alles een mooie schittering. Heel erg mooi!
De weg naar beneden ging een stuk beter. Lokale mensen hadden een soort kruiwagen achtige vervoersmiddelen gemaakt waar ze mensen tegen een redelijk bedrag naar boven en beneden brachten. Verschrikkelijk vond ik het! Die mensen moesten kapot zijn. Dus halverwege de vulkaan zag ik een aantal lokale mensen met zo’n ding spelen. Ik dacht, wacht ff dat kan ik ook. Ik zei tegen hun dat ze er in mochten gaan zitten en dat ik ze naar beneden zou brengen. Daar hadden ze wel oren naar en om en om gingen ze in de kruiwagen zitten en liep jk weer een stuk verder naar beneden. We hadden de grootste lol en andere mensen keken erg verbijsterd maar dat kon me geen moer schelen. Dat was echt heel leuk. Terug in de homestay ben ik regelrecht naar bed gegaan. In de avond hebben Ashley en ik wat gegeten en zijn daarna weer naar bed gegaan.

29 mei
In de ochtend naar de haven gegaan met grab. Hier werden we gelijk lastig gevallen met de vraag of we een Tour wilde boeken om naar Denpasar te komen. Nou nee, na dit drie netjes gezegd te hebben, werd ik de de vierde keer iets minder netjes. We kochten onze kaartjes voor de ferry en gingen de boot op. Ik was er namelijk van overtuigd dat ik dat ritje naar Denpasar veel goedkoper kon krijgen. Toen dit in eerste instantie niet lukte toen we van de boot af kwamen en alles nog drie keer zo duur was al die beste man had gezegd, kreeg ik het toch wel een beetje benauwd. Ik bleef maar herhalen dat ik graag met een lokale bus wilde, maar niemand scheen te weten waar ik die kon vinden. Gelukkig was er een man dit dit wel wist, of in ieder geval dat dacht ik wat ik kon hem niet verstaan. Na een tijdje lopen zagen we de lokale bus en konden we plaatsnemen. We moesten hier zo rond de 5 uur in zitten. Ik heb me deze rit uiterst goed vermaakt met het uitzicht in combinatie van Hollandse muziek door m’n oortjes heen.
We moesten bijna een week in het hostel blijven wat we hadden geboekt omdat we ons visum moesten gaan verlengen voordat de periode begon waarin alles dicht was door allerlei feestdagen.

30 mei
Vandaag heel erg weinig gegaan. Ashley en ik hebben een grab gepakt naar het strand en hebben daar wat rond gekeken. We zijn via een omweg naar een massage en pedicure salon gelopen en hebben ons daar laten verwennen! Na een goede bak koffie zijn we terug gegaan naar het hostel. In de avond hebben we heerlijk gegeten bij een Mexicaan.

31 mei
Vandaag was niet helemaal mijn da laat ik maar zeggen. Ik kreeg even een financiële tegenvaller en lag daarvan de hele dag te balen in m’n bed, want ja ik blijf natuurlijk een echte drama queen zoals sommige wel weten. Na een schop onder m’n kont te hebben gekregen ben ik mezelf onder de mensen gaan begeven. Ik vertelde het verhaal tegen wat mensen en die vinden dat ik behoefte had aan wat drankjes, ik vond zelf ook dat ik er er dorstig uit zag dus daar hebben we met z’n alle verandering in gebracht. Het werd een hele goede en gezellige avond!

1 juni
De volgende ochtend was iets minder gezellig! Met een brak hoofd eruit en mezelf gedwongen om wat te eten, waaaant we gingen surfen vandaag! We namen een grab naar Canggu en zochten over het strand naar een leuk uitziend tentje waar ze surfles wilde geven. Na 5 minuten hadden we deze al gevonden gelukkig. Ik wist niet hoe ik die surfles ging overleven met een kater, want m’n zwemkwaliteiten zijn al niet over naar huis te schrijven, maar met een kater had ik zon vermoeden dat het niet veel beter ging worden. We kregen wat instructies en gingen ervoor samen met een eigen leraar. Het was best zwaar om iedere keer tegen de stroming in te moeten peddelen en wanneer je in een golf terecht kwam dacht ik serieus dat ik verdronk door de kracht waarmee je onder water werd geduwd door de zee. Maar het is me gelukt om te gaan staan en dit 6 golven lang te kunnen doen. Het gevoel dat je krijgt als je op dat surfboard staat op een golf is echt fantastisch!

2 juni
Vandaag een relax dagje. In de ochtend een film gekeken. In de middag ben ik naar het strand gegaan en ben hier tot na zonsondergang gebleven!

3 juni
Na het ontbijt heerlijk genoten van een dagje strand samen met Ashley! Biertje erbij, muziekbox aan en genieten maar! Dat was een zeer goede dag! Soms zit het genieten echt in de kleine dingen!

4 juni
Vandaag samen met drie anderen naar de immigratie geweest om de verlenging van het visum te regelen voor Indonesië. We hadden allemaal de fast service geregeld aangezien alles dicht ging 8 juni. Bij het immigratie kantoor moesten we gaan zitten bij de plek voor alle aanvragen van buitenlanders. Hier kregen we een nummer en moesten we wachten tot we aan de beurt waren voor een foto en vingerafdrukken. Hierna konden we weer gaan. De rit er naartoe en het wachten duurden langer dan de foto’s zelf. Terug in het hostel heb ik vrij weinig gedaan. In de avond kregen we onze paspoorten alweer terug, heel prettig. Die avond ben ik uitgegaan en heb daar een Nederlands meisje (Frederique) leren kennen.

5 juni
Vandaag ben ik samen met frederique naar het strand geweest. Tegen de middag kwamen we op het strand en hier hebben we tot half 4 gelegen. Toen hebben we onze spullen gepakt en zijn via een mooie en vooral heerlijke strandwandeling aangekomen bij patatoe head. Super mooie plek aan het strand waar je kunt relaxen in een zwembad en heerlijk eten en drinken kunt krijgen! Na anderhalf uur zijn we weer terug gelopen over het strand met de zonsondergang in onze rug. Wat was dat mooi zeg!! De lucht was mooi roze en de gloed die dat uitstraalde was fenomenaal.
We hebben nog een biertje gedaan op jet strand en genoten van de zangkunsten van een vrouw die niet heel erg goed kon zingen in het Engels. Dit bezorgde ons weer de slappe lach, heerlijk!
Later gegeten bij een erg goed tentje genaamd made’s warung. Jammer dat ik dat toen pas ontdekte met dank aan frederique want het eten was heerlijk!

6 juni
Vandaag was het tijd om Bali voor een korte tijd te verlaten. Rond 11 uur vertrok ik met de taxi richting Padang bai om vanuit daar met de fastboat naar gili Trawangan te gaan. Deze boottocht duurde een goede anderhalf uur. Ik kwam rond 3 uur aan in het hostel. Op het hele eiland rijden geen gemotoriseerde voertuigen dus veelal wordt gedaan op de scooter en de lokale mensen zie je nog rondrijden met paard en wagen. Heel schattig, behalve dat ik vermoed dat de paarden veel en veel te weinig rust krijgen en dat is gewoon ronduit zielig.
In de avond met een hele groep van het hostel M box naar de zonsondergang wezen kijken. Later met een aantal mensen bij een kampvuur gezeten tot laat in de avond.